Odniesienia społeczne

Autyzm jest zaburzeniem neurorozwojowym, wpływającym całościowo na rozwój i funkcjonowanie osoby. Przyczyny autyzmu nie są w pełni znane. Obecnie wyróżnia się różnorodne formy kliniczne, które łącznie określa się jako całościowe zaburzenie rozwojowe (12-C) lub zaburzenie ze spektrum autyzmu (ASD). Autyzm diagnozuje się coraz częściej, choć dane na ten temat są niepełne. Szacuje się, że w Polsce autyzm wykrywany jest u 1 na 150 dzieci. Dane krajowe ciągle ulegają zmianie, ale szacuje się, że liczba osób chorych na autyzm wynosi kilkadziesiąt
tysięcy. W Europie żyje z tą chorobą ok. 5 mln osób. Do kluczowych obszarów zaburzeń rozwojowych należy tu zaliczyć:

Relacje społeczne – osoby te mają trudności z nawiązywaniem kontaktów i przestrzeganiem reguł społecznych oraz ze zrozumieniem reakcji i emocji innych ludzi oraz często wyrażają uczucia w nietypowy
sposób.

Komunikacja – osoby te mogą w ogóle nie mówić albo mieć ograniczony zasób słów; mogą też mówić płynnie, ale mieć trudności z wyrażaniem abstrakcyjnych pojęć. Nie potrafią kompensować tego gestem ani innymi formami przekazu.

Wyobraźnia – inaczej funkcjonująca wyobraźnia powoduje, że osoby nie potrafią się bawić na niby, naśladować zachowania innych; przejawiają opór przed zmianami w otoczeniu przebiegu aktywności; mają
dziwne zainteresowania i pasje.